U raspravi su sudjelovali velikosrpski radikali Darko Tanasković, Nenad Kecmanović, Aleksandar Vranješ, ratni zločinac Vinko Pandurević, Srđan Perišić…

 

 

 

Predstavništvo Republike Srpske u Srbiji organiziralo je tematsku tribinu pod nazivon “Srpska se brani Ustavom“ na kojoj su učestvovali poznati velikosrpski ideolozi, koji već godinama pune glavu Milorada Dodika.

 

 

U raspravi su sudjelovali velikosrpski radikali Darko Tanasković, Nenad Kecmanović, Aleksandar Vranješ, ratni zločinac Vinko Pandurević, Srđan Perišić…

 

 

Donosimo nekoliko upečatljivih poruka koje su se čule na ovoj tribini.

 

 

Darko Tanasković:

 

 

Svaki entitet koji sebe doživljava i želi da sa strane bude percipiran kao država neizostavno mora imati temeljni akt, odnosno pravnu osnovu svoga postojanja i uređenja – ustav. Zato ne može biti sporno da Republika Srpska, na putu upotpunjavanja i zaokruživanja svoje državnosti, čemu nesumnjivo teži, treba da donese i ustav.

 

 

Drugo je, međutim, pitanje koliko se delotvorno ona u sadašnjim okolnostima brani i može li se odbraniti ustavom.

 

 

Dakle, postojanje ustava Republike Srpske može biti jak odbrambeni adut, ali samo ako stvari na političkom planu za nju povoljno krenu, a to je za sada krajnje neizvesno, kao i u nekoj kasnijoj fazi toka procesa.

 

 

Ima podjednako razložnih elemenata i za pesimizam i za optimizam, premda se trenutno čini da je Banja Luka, spoljnopolitički gledano, u defanzivi. Ono što je njena najveća i najopasnija slabost jeste nepostojanje unutarsrpskog jedinstva, štaviše opredeljivanje dela srpskih političkih snaga za kolaboraciju sa onima koji teže eliminisanju najveće stranke srpskog naroda iz političkog života i odlučivanja na nivou BiH, a tu ustav Republike Srpske nije ni od kakve pomoći.

 

 

Nenad Kecmanović:

 

 

Na ovoj našoj već tradicionalnoj Tribini već desetak godina raspravljamo o političkim i pravnim, globalnim i lokalnim, teorijskim i praktičnim, istorijski i aktuelnim problemima sa kojima se suočava Republika Srpska neprestano pod pritiskom, kako spoljnim tako i unutar BiH.

 

 

Ova Tribina sada je, čini mi se bitno drugačija od svih prethodnih jer radi se o biti ili ne biti Republike Srpske.

 

 

Protektorat je posegao za njenom demokratski izabranom vlašću i njenim vlasništvom nad javnim dobrima. Najzad, evo, iz Sarajeva je raspisana potjernica za najvišim rukovodstvom Dodik, Stevandić, Višković pod optužbom za državni udar.

 

 

Dodik je zatražio pomoć globalno uticajnih i moćnih prijatelja u Izraelu i Rusiji. Dakle pitanje je konkretno i urgentno: ako su Srbi jedan te isti narod koji živi sa dvije obale Drine, onda je jednako ugrožena i Srbija i šta treba i može da učini?

 

 

Aleksandar Vranješ:

 

 

Na prethodnim zatvorenim konsultacijama o BiH u Savjetu bezbjednosti Ujedinjenih nacija, Christian Schmidt i njegova neokolonijalna uprava su podršku dobili samo od Velike Britanije i Francuske, dok SAD nisu ni pomenuli ni OHR, ni PIK niti samog Schmidta.

 

 

Uz to – ako dodamo podršku koju Schmidt uživa u vlastitoj državi – jasno nam je gdje trenutno lažni visoki predstavnik vidi uporište za svoj rad.

 

 

Stoga se postavlja pitanje: da li ova trojka uopšte više vidi BiH kao buduću članicu Evropske unije ili podržava Schmidtov stav da će se OHR zatvoriti tek kad BiH postane punopravna članica EU, što je kontradiktornost iz koje proizlazi i odgovor – dakle nikad.

 

 

Vinko Pandurević:

 

 

Možda je rješenje “kompromis”. Nelegalni Visoki predstavnic Christian Schmidt može biti polazna tačka i dobra poluga za to.

 

 

Ne smije se napuštati “bojno političko polje”, koje je u Sarajevu u Parlamentarnoj skupštini BiH. Uvažiti-prećutati dosadašnje nametnute odluke od strane Visokog predstavnika prije Schmidta. Uz snažnu diplomatsku aktivnost zahtijevati poništenje svih odluka navodnog Schmidta, izboriti se da se oduzme “pravo zakonodavnog postupanja” visokog predstavnika, kao takvog.

 

 

Za svo to vrijeme blokirati donošenje odluka u institucijama BiH.

 

 

Na kraju se postavlja pitanje: da li RS može dokazati i ubijediti svoje „protivnike“ da ne ruši nego brani BiH.

 

 

Sve što su predstavnici srpskog naroda u institucijama BiH prihvatili u skladu sa Ustavom BiH, treba poštovati (pravni kontinuitet BiH, simbole, teritorijalnu cjelovitost, suverenost i nezavisnost), boriti se za dosljednu primjenu ustavnopravnog poretka koji predstavlja diskontinuitet u odnosu na nekadašnju BiH.

 

 

Na tim osnovama treba da bude i novi Ustav RS.

 

 

Srđan Perišić:

 

 

Kako da djeluje Republika Srpska u uslovima najvećeg udara na ustavni i politički poredak Republike Srpske i Bosne i Hercegovine (Dejtonski sporazum)?

 

 

Odgovor je dala Skupština RS 27. februara, kada je donošenjem tri zakona krenula u vraćanje nadležnosti, i kada je pokrenula proceduru izmene Ustava Srpske i najavila zakon o graničnoj službi Srpske.

 

 

Dakle, prvi odgovor je – vraćanje nadležnosti. U tome RS nikako ne smije da se zaustavi.

 

 

Vraćanje nadležnosti je srpska strategija oživljavanja Dejtonskog sporazuma i Ustava BiH.

 

 

Naravno, vraćanje nadležnosti nije trenutno, ne mogu se sve nadležnosti vratiti odjednom. Vraćanje nadležnosti je proces, ali proces koji se ne smije zaustavljati – bez obzira koji je stav zvaničnog Beograda (da li podržava ili ne podržava taj proces).

 

 

Svaka kočnica u vraćanju nadležnosti, svako usporavanje ili odustajanje bilo bi označeno kao strah, nesposobnost. To bi ojačalo protivnika i uslijedio bi novi udar na RS (koji ne bi bio realizovan odmah, već poslije izvjesnog vremena) i to od strane Njemačke i Britanije, a kome bi se pridružili Francuska i ostali.

 

 

Drugi odgovor je – potpuni prekid odnosa sa Evropskom unijom. Ideološki raskid Trumpa i EU se mora iskoristiti i sa srpske strane.

 

 

EU je neprijatelj RS. To znači, ideološki i geopolitički neprijatelj Srbima. Uostalom, proces pridruživanja BiH u EU je vješta metodologija kako da se RS razvlasti i utopi u unitarnu BiH, a danas se Sarajevo upravo orijentisalo na Brisel (EU)…

 

 

Treći odgovor je – koordinacija otpora sa Rusijom. RS ima međunarodni subjektivitet i treba da zatraži zaštitu od Rusije koja posjeduje takve mogućnosti: diplomatske, vojne i bezbjednosne. Takođe, zatražiti od Rusije da RS zastupaju u budućim razgovorima sa Sjedinjenim Državama u formiranju novog međunarodnog poretka.

 

 

RS mora da izbjegne zamku da sama ili preko Beograda ulazi u nekakve dogovore sa Vašingtonom. To bi bilo porazno, jer Trump je realista, a to znači da se dogovara samo sa sebi ravnom (u vojnom pogledu), a to je u ovom momentu Rusija, i niko više drugi.

 

 

Zbog toga je Rusija važna, uostalom, Rusija je od Prvog srpskog ustanka uvijek djelovala kao zaštitnica Srba na svim svjetskim, mirovnim sporazumima.

 

 

Rusija je i veoma zainteresovana da pomogne Republici Srpskoj. Mi sve detalje razgovora Putina i Dodika ne znamo i nećemo znati. Ali, sama činjenica da je predsjednik Putin veoma brzo primio Dodika govori o hitnosti, a i o spremnosti Rusije da zaštiti Republiku Srpsku.

 

(SB)

ZAPALJIVA RETORIKA NA TRIBINI U BEOGRADU: “Evropska unija je neprijatelj Republici Srpskoj! Rusija spremna da nas zaštiti!”