Kada uđete u mali grad u regionu Donbasa na istoku Ukrajine, metalni znak iznad puta vas pozdravlja i kaže: “Slavjansk je Ukrajina”.

 

 

Poslije više od šest mjeseci nakon ruske invazije, ovaj grad je još uvijek pod kontrolom Ukrajine.

 

 

Linija fronta teritorije koju drži Rusija na istoku – gdje su žestoke borbe dospjele u ćorsokak posljednjih sedmica – udaljena je oko 16 kilometara.

 

 

Ukrajinski zvaničnici su naredili evakuaciju, rekavši da su resursi suviše oskudni i da je previše opasno ostati, preenosi Nova.rs.

 

 

Konstantno granatiranje

 

Tri stambena naselja Slavjanska su bez struje, što neće moći da se popravi u bliskoj budućnosti. Postoji velika nestašica goriva i konstantno granatiranje traje većinu noći.

 

 

Uprkos svemu ovome, i uglavnom zatvorenom centru grada, skoro 20 odsto stanovnika – oko 20.000 ljudi – ostalo je u svojim domovima, rekla je Svitlana Viuničenko, portparol gradonačelnika.

 

 

Među njima su Oksana Morgun i njen dugogodišnji prijatelj Oleksandr Olaiarov. Zajedno se voze bicklom kući, radi bezbjednosti, što im je preraslo u naviku od kada je rat počeo.

 

 

“Mi spavamo odvojeno, ali sve ostalo radimo zajedno”, kaže Morgun, koja je zajedno sa svojim suprugom komšinica sa Olaiarovim i njegovom porodicom.

 

 

Dvoje prijatelja su stalno u kontaktu, posebno noću kada je grad granatiran, prenosi NPR.org.

 

 

“Kada dođe noć i počnu napadi projektilima, mi smo na telefonima.

 

 

“Sve je u redu? Sve je u redu? Sve je u redu?”, pitamo jedni druge”, kaže Morgun.

 

 

“Zaista je teško, ali opstajemo”, rekla je ona.

 

 

Većina prodavnica u centru grada je zatvorena daskama, javne bašte i parkovi su zarasli, a zgrade su oštećene nedavnim granatiranjem. Nekoliko kafića ostalo je otvoreno, uglavnom zbog grupa ukrajinskih vojnika koji svraćaju na kafu da se opuste prije nego što se vrate na front.

 

 

“Stacionirani smo u blizini”, objašnjava vojnik.

 

 

On kaže da se linije fronta nisu mnogo pomjerile posljednjih sedmica.

 

 

Nedavni raketni udar ostavio je krater duž stambenog bulevara i oštetio osam stambenih zgrada i školu, rekao je gradonačelnik.

 

 

Bio u ruskim rukama

 

Šteta je privukla nekoliko posmatrača, uglavnom starijih stanovnika koji žive u obližnjim zgradama.

 

 

Ljudmila Fahrutdinova i njena komšinica svratile su da pogledaju kako sve izgleda dok se vraćale kuće nakon što su u crkvi preuzele humanitarnu pomoć.

 

 

Njihove torbe su pune hrane i odjeće, zahvaljujući ukrajinskim i međunarodnim donatorima. Ona i njena komšije provode noći u hodniku zgrade pošto njihove spavaće sobe imaju prozore.

 

 

Za Viktoriju Batičenko, gledanje štete je bolno.

 

 

“Osjećam potpuni očaj”, kaže Batičenko dok jeca.

 

 

“Mislim na ljude koji su izgubili svoje domove”.

 

 

Njena tuga je, kako kaže, produbljena zbog ovdašnje historije. Slavjansk je prvi grad koji su 2014. godine zauzeli borci koje podržava Rusija.

 

 

Ukrajina ga je kasnije vratila, a Batičenko kaže da su naporno radili kako bi sve obnovili.

 

 

“Mi smo Ukrajinci. Uvijek smo bili dio Ukrajine. Želim da živim u Ukrajini”, dodala je ona.

 

 

Ljubov Mahli (75), sa narandžastom maramom vezanom oko glave, sluša razgovor. Ona pokazuje na zgradu odmah iza kratera projektila.

 

 

“Ovo je moja kuća. Vidjela sam sinoć projektil. Ali do sada smo navikli”, rekla je ona.

 

 

Živi sama u stanu na petom spratu. Njen muž je preminuo, a djeca, unuci i praunuci su otišli iz Slavjanska u prijestonicu Ukrajine Kijev i druge dijelove Evrope.

 

 

Mjesecima je u gradu nestajala voda, pa je Mahli morala da nosi vodu uz stepenice. Prije otprilike dvije sedmice, zvaničnici su ponovo uspostavili vodosnabdijevanje tako da je konačno vratila vodu u svoj stan.

 

 

“Ne mogu da odem. Ne želim strance u svom domu”, rekla je ona.

 

(Raport)

Odsječen od svega. Ovaj grad je Putinu najveći trn u oku